Historiserende architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Historiserende architectuur is een bouwstijl waarbij men bij het ontwerpen van gebouwen teruggrijpt op vormen en elementen uit vroegere stijlperioden, zoals neogotiek of neorenaissance.
Omschrijving
Historiserende architectuur, ook wel historisme of retroarchitectuur genoemd, kenmerkt zich door het gebruik van architectonische elementen en decoraties uit het verleden. Dit kan variëren van een nauwkeurige nabootsing van historische stijlen, de 'neotraditionele' stijl, tot een vrijere interpretatie, waarbij elementen uit verschillende perioden worden gecombineerd, de 'verwijzend naar traditionele' stijl of eclecticisme. Voorbeelden van toegepaste elementen zijn spitsbogen, pilasters, ornamenten, festoenen en frontons. Deze bouwstijl ontstond onder meer vanuit een hang naar het verleden en als reactie op als 'koud' ervaren moderne vormgeving. Hedendaags historiserend bouwen maakt gebruik van moderne materialen en technieken, maar legt de nadruk op leefbaarheid, lokale identiteit en duurzaamheid. Het wordt vaak toegepast in nieuwbouwwijken of bij projecten die moeten aansluiten bij bestaande historische bebouwing.
Gebruikte bronnen: